Alfredo Di Stefano – legenda piłki nożnej

Alfredo Di Stefano to postać, której życiorys inspiruje fanów futbolu na całym świecie. Urodzony 4 lipca 1926 roku w Buenos Aires, Di Stefano zdobył serca kibiców dzięki swoim wybitnym umiejętnościom oraz zapisał się złotymi zgłoskami w annałach futbolu jako jeden z najbardziej wszechstronnych i wpływowych zawodników w historii tego sportu. Jego niesamowita kariera piłkarska oraz trenerska, talent, determinacja i niepowtarzalny styl gry uczyniły go ikoną, której dorobek wciąż budzi szacunek i podziw kolejnych pokoleń.

1. Kariera
   • Klubowa
   • Reprezentacyjna
   • Trenerska
2. Statystyki
3. Sukcesy
4. Wyróżnienia
5. Prywatnie

Kariera

Klubowa

Początki piłkarza związane były z argentyńskim River Plate, gdzie w 1945 roku zadebiutował w pierwszym zespole w przegranym spotkaniu przeciwko CA Huracan. Debiut był jedynym spotkaniem argentyńczyka w tym sezonie. Kolejne rozgrywki Di Stefano spędził na wypożyczeniu właśnie w Huracan. Trener zespołu postawił na Alfredo, a ten odwdzięczył mu się 10 bramkami w 25 meczach.
Po powrocie do River, piłkarz został podstawowym napastnikiem zespołu. Był to świetny sezon w wykonaniu argentyńczyka, który dał mu tytuł króla strzelców, a drużynie mistrzostwo ligi. Di Stefano po świetnym sezonie został nadany przydomek ‘Blond strzała”, który towarzyszył mu do końca kariery.

Nieudane strajki piłkarzy w argentynie, mające uregulować prawnie zawód piłkarza, którym przewodził min. Stefano, sprawiły masową emigrację do klubów w krajach ościennych. Argentyńczyk wyjechał do Kolumbii, gdzie dołączył do klubu Millonarios. W pierwszym sezonie zdobył 16 bramek, dzięki czemu został królem strzelców. Łącznie dla Kolumbijskiego klubu zdobył równo 100 goli.

Następnie przyszedł czas na europejską scenę, a w 1953 roku Di Stefano dołączył do hiszpańskiego giganta, Realu Madryt. To w białej koszulce osiągnął apogeum swojej kariery, stając się niekwestionowanym liderem i symbolem klubu. Jego wpływ na zespół udowadniał zdobycie pięciu Pucharów Europy pod rząd w latach 1956-1960 oraz osiem mistrzostw Hiszpanii.. Di Stefano podczas jedenastu lat zdobył dla klubu ponad 308 bramek. Dzięki znakomitej grze w ‘Los Blancos”, Stefano otrzymał dwie złote piłki dla najlepszego piłkarza świata.

Ostatnim przystankiem podczas piłkarskiej kariery, była dla 38 letniego argentyńczyka gra dla hiszpańskiego RCD Espanyol. Napastnik był kluczową postacią dla zespołu, pomagając utrzymać się klubowi w lidze.

Reprezentacyjna

Kariera reprezentacyjna Alfredo Di Stefano to barwna mozaika, która obejmuje reprezentowanie trzech różnych krajów. Di Stefano zaczynał swoją międzynarodową podróż w barwach reprezentacji Argentyny, gdzie zadebiutował w trakcie Copa America w 1947 roku w meczu przeciwko Boliwii. Mecze w turnieju były jedynymi w koszulce Albicelestes dla zawodnika. Zawirowania polityczne oraz strajki doprowadziły do wycofania Argentyny z międzynarodowych rozgrywek na kilka lat. FIFA zakazała Di Stefano występów w reprezentacji za grę w nieuznawanych przez organizację rozgrywkach ligowych w Kolumbii.

Podczas pobytu w Kolumbii i gry dla Millonarios, Alfredo reprezentował drużynę narodową tego kraju. Rozegrał dla reprezentacji cztery spotkania, które zostały uznane przez FIFĘ za nieoficjalne.

Owa międzynarodowa organizacja w 1956 roku, zdjęła zakaz z Di Stefano i ten jako posiadacz hiszpańskiego obywatelstwa, zaczął reprezentować drużynę narodową ‘La Roja”. Kariera reprezentacyjna nie obfitowała w takie sukcesy jak ta klubowa, łącznie dla Hiszpanii rozegrał 31 spotkań i zdobył 23 gole, nie zdobył natomiast żadnego trofeum.

Trenerska

Po zakończeniu błyskotliwej kariery piłkarskiej, Alfredo Di Stefano nie zwalniał tempa i przeniósł swoje zdolności przywódcze oraz wiedzę na grunt trenerski. Rozpoczął przygodę z trenerską ławką w Hiszpanii prowadząć tamtejsze Elche. Potem wyjechał do Argentyny, gdzie został szkoleniowcem Boca Juniors, z którym zdobył mistrzostwo i puchar krajowy.

W 1970 roku powrócił do Hiszpanii, a mianowicie do klubu Valencia. W pierwszym sezonie zdobył pierwsze od 24 lat mistrzostwo dla tego klubu. Po czterech latach zrezygnował z posady i na krótkie okresy przejmował min. Sporting CP i Rayo Vallecano.

Sezon 1970/1980 znów spędził na ławce trenerskiej Valencii, z którą zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, wygrywając z Arsenalem Londyn. Po kilku krótkich przygodach w innych klubach, w końcu został szkoleniowcem Realu Madryt. Przygoda ta nie obfitowała jednak w wiele sukcesów. Jedynym z trofeów jakie zdobył był Superpuchar Hiszpanii w 1990 roku.

Statystyki

River Plate (1945–1949):

• Mecze: 75
• Bramki: 55

Huracan (1946):

• Mecze: 27
• Bramki: 10

Millonarios (1949–1953):

• Mecze: 111
• Bramki: 100

Real Madryt (1953–1964):

• Mecze: 396
• Bramki: 308

RCD Espanyol (1964–1966):

• Mecze: 60
• Bramki: 14

Argentyna (1947):

• Mecze: 6
• Bramki: 6

Kolumbia (1949–1954):

• Mecze: 4
• Bramki: 0

Hiszpania (1957–1961):

• Mecze: 31
• Bramki: 23

Sukcesy

River Plate (1945–1949):

• Mistrzostwo Argentyny: 1945, 1947
• Copa Aldao: 1947

Millonarios (1949–1953):

• Mistrzostwo Kolumbii: 1949, 1951, 1952
• Puchar Kolumbii: 1953
• Mały Puchar Świata: 1953

Real Madryt (1953–1964):

• Puchar Króla: 1961/1962
• La Liga: 1953/1954, 1954/1955, 1956/1957, 1957/1958, 1960/1961, 1961/1962, 1962/1963, 1963/1964
• Puchar Króla: 1955/1956, 1956/1957, 1957/1958, 1958/1959, 1959/1960
• Intertoto: 1960
• Mały Puchar Świata: 1956
• Puchar Łaciński: 1955, 1957

Reprezentacja Argentyny (1947):

• Copa America: 1947

Wyróżnienia

• Złota Piłka: 1957, 1959
• Trofeo Pichichi: 1954, 1956, 1957, 1958, 1959
• Order zasług FIFA: 1994
• FIFA 100: 2004
• Najlepsza jedenastka magazynu ‘World Soccer”: 1960, 1961, 1962, 1963, 1964

Życie prywatne

W 1950 roku Di Stefano poślubił Sarah Freites, z którą miał pięcioro dzieci. Jego rodzina zawsze odgrywała ważną rolę w życiu, a sama żona wspierała go w trudnych chwilach jego kariery.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej i trenerskiej, Di Stefano nadal pozostał aktywny społecznie i angażował się w różne inicjatywy. Mieszkał w Hiszpanii, a od 2000 roku aż do śmierci był honorowym prezesem klubu Real Madryt.

Alfredo Di Stefano zmarł 7 lipca 2014 roku w wieku 88 lat. Jego odejście było stratą dla całego świata futbolu, ale pozostawił nieśmiertelny ślad jako jedna z najważniejszych postaci w historii tego sportu. Do dziś jest uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy wszech czasów.